விட்டுச் சென்றவனின் நிழல்

நினைவுகள்
அறையில் சுருங்கி
காய்ந்த டீக்கோப்பையின்
கருநிறத்தை மிஞ்சும்

இரவில்
ஆந்தையின் அலறலாய்
ஆதிச் சொற்கள்
கருகி சாம்பலாகும்

புத்தகங்களில்
பூச்சி மேய்ந்து
எச்சங்களை சிதறடிக்கும்

பலநாள்களாய் மாற்றப்படாத
படுக்கை விரிப்பிலிருந்து
கலவியின் தீய்ந்த வாசனை
குற்றவுணர்ச்சியைப் பெருக்கும்

சவலைப்பிள்ளைபோல்
மெல்ல ஊர்ந்து செல்லும் வெயிலாய்
குழந்தையின் குதூகலங்கள்
மௌனத்தில் உறையும்

தனிமையின் நிழல்படிந்த இந்நாள்களில்
அவன் எங்களை கைவிட்டுப் போயிருந்தான்
ஓநாயின் விழிகளை ஒத்த அவனது நிழலை
என் அறையைவிட்டு வெளியேறச் செய்தேன்
அமைதி.