துயர் நிரம்பிய மாலை
எம்பிக் குதிக்கும் உன் நினைவுகள்
பிரகாசமாய் துளிர்க்கிறது பேரன்பு பெருமழையாய்
ஒளி குறுகி நீளும் இரவு
இரவினைக் கொண்டாடும் நட்சத்திரம் மிகுந்த வானம்
இதயக்கூட்டுக்குள் அற்புதவாதையாய் ஒடுங்கிக்கொண்டாய்
என் சிறுபூனையே
கணத்தில் நிறமாறுகிறது
இத்தருணத்தின் மகிழ்ச்சியின் ஆழ்ந்த ஒளியை
பத்திரப்படுத்துகிறேன்
விலகிச் செல்லும் நிழலினைப் போன்ற நீ
காரிருள் சூழ்ந்துகொள்ளும் நாளினை பரிசளிப்பாய்
அப்போது மரணித்தவளின் அகன்று விரிந்திருக்கும்
விழியில்
உன்னை வழியனுப்பி வைப்பேன்
வெளியேறிச் செல்லும்போது தாவிஓடி
என்னைப் பதற்றப்படுத்தாதே
மென் பாதச்சுவட்டை
என் இதயத்தில் ஆழப்பதிந்தே வெளியேறலாம் அன்பே
அவை ப்ரியத்தின் குட்டி குட்டி நட்சத்திரங்களை
தினம் தினம் ப்ரசவிக்கும்.
3 கருத்துகள்:
அருமையான கவிதை.
வாழ்த்துக்கள்.
(உங்கள் தளத்திற்கு முதல் வருகை என்று நினைக்கிறேன்.)
நன்றி.
நன்றி தனபாலன்.
இரவினைக் கொண்டாடும் நட்சத்திரம் மிகுந்த வானம்
எனில்,
இருளினைக் கொண்டாடும் நட்சத்திரங்களற்ற வானம்?
...
இருளினைத் தழுவிக் கொள்ளும் நட்சத்திரங்களற்ற வானம்...?
...
வானத்தின் நிறத்தை மாற்ற முயல்கிறதா நட்சத்திரங்கள்? ... பல பல யுகங்களாய்? தன் கவிதையைத் தேடும் கவிஞன் போல?
கருத்துரையிடுக